(تاثیر حس تعلق بر آموزش محیطی )

حفاظت از محیط زیست ایجاد تعلق به آن عادتی است که باید از کودکی آموخته شود تا به یک باور ذهنی تبدیل شود. اما از آنجا که بخش مهمی از فرایند آموزش به خصوص در دوره کودکی از طریق تجربه و درک بی واسطه محیط انجام میگیرد، نیاز به وجود و طراحی فضاهای آموزشی تجربه محور در مدارس به خصوص به جهت آموزش و نهادینه سازی مفاهیم محیطی به کودکان به شدت احساس می شود. در این راستا عامل مهمی که در هماهنگی فرد و محیط ، باعث بهره برداری بهتر از محیط ، رضایت استفاده کنندگان و در نهایت احساس تعلق آنها با محیط و تداوم حضور درآن می شود حس مکان می باشد. در طراحی فضاهایی مناسب برای اموزش های محیطی ، علاوه بر خلق فضایی صمیمی برای لذت بردن از ارتباط دانش آموزان با یکدیگر و حضور مداوم در آن، ایجاد فضای مناسب انجام فعالیت هایی برای دستیابی به هدف اصلی آموزشهای محیطی که پرورش افرادی با مسئولیت پذیری بالا در جهت ایجاد حس تعلق است ، اهمیت دارد. هدف از این تحقیق بررسی چگونگی و تاثیر حس تعلق بر محیط آموزشی است . این مقاله درصدد پاسخ به این سوال است که روشهای نوین آموزشی چه مقدار به آیتم های آموزش محیطی نزدیک بوده و به چه اندازه بر ایجاد حس تعلق تاثیرگذار است ؟ روش تحقیق مورداستفاده در این مقاله توصیفی - تحلیلی بوده و برای جمع آوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای ، اسنادی ، مرور متون استفادهشده است ، نتیجه پژوهش تاکید بر آن دارد که در آموزش ، آنچه بیش از یادگیری اهمیت دارد، توجه به عوامل سازنده آن در قالب کارکردها، کیفیت های فضایی ، فعالیت ها و رفتارها، ارزشهای فرهنگی است ؟بر این اساس به منظور ارتقاء مولفه های موثر بر حس تعلق راهکارهایی صورت گرفت که به طور کلی در این مقاله به آن اشاره شده است .

کلیدواژه ها:

حس تعلق ، آموزش ، محیط ، دانش آموز