تبیین روابط چندگانه میان قابلیت جذب دانش با بهبود کیفیت علمی از دیدگاه اعضای هیئت علمی در دانشگاه های منتخب اصفهان

هدف از این پژوهش، بررسی روابط چندگانه میان قابلیت جذب دانش با بهبود کیفیت علمی از دیدگاه اعضای هیئت علمی در دانشگاه­های منتخب اصفهان بود. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه اعضای هیئت علمی تمام وقت دانشگاه­های اصفهان (۵۹۳ نفر)، علوم پزشکی اصفهان (۶۴۳ نفر) و آزاد اسلامی واحد خوراسگان (۲۳۶ نفر) در سال تحصیلی ۹۲-۱۳۹۱جمعا به تعداد ۱۴۷۲ نفر می­باشد. که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه­ای تصادفی متناسب با حجم، تعداد ۱۷۷ نفر انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه قابلیت جذب دانش منبیوا و همکاران (۲۰۰۳) با ۱۰ سوال و پرسشنامه بهبود کیفیت علمی براساس مدل برنامه بهبود کیفیت علمی (۲۰۱۲) با ۳۰ سوال با مقیاس پنج درجه ای لیکرت بود. روایی پرسشنامه­ها به صورت محتوایی، صوری و سازه مورد تایید قرار گرفت و ضرایب پایایی آنها با استفاده از میزان آلفای کرونباخ به ترتیب ۸۸/۰ و ۹۵/۰ محاسبه گردید. در این پژوهش داده­ها با استفاده از نرم افزارهای آماری ۱۶SPSS و ۱۸Amos مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که بین قابلیت جذب دانش با بهبود کیفیت علمی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، هم­چنین بین مولفه­های قابلیت جذب دانش (توانایی کارکنان و انگیزش کارکنان) با تمام  مولفه­های بهبود کیفیت علمی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. نتایج حاصل از مدل معادله ساختاری نشان داد که قابلیت جذب دانش تاثیر مثبت و معناداری بر بهبود کیفیت علمی دارد.

کلیدواژه ها:

قابلیت جذب دانش ، بهبود کیفیت علمی ، اعضای هیئت علمی