مقایسه اثر آب درمانی در دماهای مختلف، بر تغییرات IgA بزاقی شناگران، به دنبال فعالیت شدید

فواصل استراحتی کوتاه، پس از فعالیت های شدید، فشار جسمی و روحی زیادی بر ورزشکاران وارد می کند، که تغییرات هرومونی و ایمنی را به دنبال دارد. هدف این تحقیق، مقایسه اثر دماهای مختلف آب، هنگام شناوری بر غلظت IgA بزاق، ضربان قلب و میزان خستگی شناگران زن نخبه، پس از یک شنای سرعتی می باشد. 10 نفر از شناگران با میانگین سن 2/2±17/8 سال، در سه روز جداگانه و به فاصله های 48 ساعت، در محل اجرای آزمون حضور یافتند، در هر روز شنای 100 متر کرال سینه اجرا و پس از آن در یکی از روش های برگشت به حالت اولیه 15 دقیقه ای شامل:1.شناوری به صورت متناوب در آب گرم (2/40 درجه سانتیگراد در دقیقه)/ آب سرد(1/23 ° C دقیقه)، 2. شناوری در آب سرد(23 ° C) و 3. شناوری در آب گرم (40 ° C) شرکت کردند. IgA بزاق و ضربان قلب شناگران، قبل و بعد از اجرای آزمون (صد مترکرال سینه) و در پایان هر یک از روش های برگشت به حالت اولیه، اندازه گیری شد. همچنین، کیفیت روش های تحت بررسی، روی میزان خستگی ورزشکاران، از طریق پرسشنامه، ارزیابی گردید. بر اساس نتایج، انجام شنای 100 متر کرال سینه سبب افزایش معنی دار ضربان قلب و کاهش معنی دار IgA بزاق نسبت به حالت استراحت شد. پس از شناورزی در آب گرم، IgA بزاق به طور معنی داری در مقایسه با شناوری در آب گرم، تفاوت معنی داری نشان داد. پس از هر سه روش، میزان خستگی، کاهش یافت. به نظر می رسد، روش های شناوری در آب سبب تسریع و بهبود روند برگشت به حالت اولیه شود و شناوری درآب گرم، با افزایش ترشح IgA بزاق، عملکرد سیستم ایمنی را بهبود دهد.

کلیدواژه ها:

شناوری در آب گرم/سرد ، IgA بزاق ، شناوری در آب سرد ، شنای سرعتی