تبیین مصالح بوم آورد در خانه های قدیمی شیراز (با تکیه بر معماری خانه های دوره قاجار)

ساختمان های تاریخی ما عموما به گونه ای ساخته شده اند که خود به عنوان ساختمان خود کفا در امر تامین انرژی عمل می کرده اند و با کمترین استفاده از انرژی سوخت های فسیلی و غیر قابل بازگشت شرایط اسایش را برای ساکنین خود فراهم می اورده اند. لیکن میزان این انطباق با شرایط محیطی و در نتیجه بررسی میزان دقیق تاخیر خاص عوامل مختلف در بناهای تاریخی ما در مدیریت انرژی و استفاده بهینه از انرژی های پاک در این بنا ها روشن نیست. چنانچه با روش های مختلف بتوانیم نقش عواملی چون نوع مصالح، نحوه و جهت استقرار بنا، استفاده از سرمایش تبخیری و غیره را در تامین اسایش در بنا های تاریخی به میزان نسبتا دقیقی به دست آوریم، می توانین با کاهش بازده تاسیسات هم از تحمیل بار حرارتی اضافی به بنا که خود باعث اسیب رساندن به بنا می شود جلوگیری کرد، و هم از این طریق در بحث احیای بناهای تاریخی و دادن کاربرب جدید و همخوان با ان بحث صرفه جویی در مصرف انرژی را اعمال کرد.

کلیدواژه ها:

بوم آور ، معماری ، اقلیم ، شیراز ، دوره قاجاریه