ارتباط بین توانمند سازی روانشناختی با تمایل به ترک خدمت کارکنان حرفه ای، باتوجه به نقش میانجی حمایت سازمانی درک شده و سبک رهبری مبادله ای (رهبر- عضو) و تعدیل گری اعتماد سازمانی

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه توانمندسازی روانشناختی با تصمیم به جابجایی و ترک خدمت کارکنان، با توجه به نقش حمایت سازمانی، تبادلات رهبر - عضو و اعتماد سازمانی می باشد. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از حیث روش ،توصیفی – تحلیلی با رویکرد پیمایشی است. جامعه آماری شامل تمامی کارکنان متخصص، ماهر و حرفه ای شاغل در شرکت پردیس صنعت سیاره سبز (گرین) در شهر تهران می باشد (150=n) نمونه آماریبه تعداد 108 نفر با استفاده از فرمول کوکران و به روش تصادفی ساده انتخاب شده است.گردآوری داده ها براساس پرسشنامه استاندارد و بومی سازی شده مدل آلپرولیونت (2015) می باشد.روایی پرسشنامه ها با استفاده ازروایی صوری و تحلیل عاملی (0/805=KMO) و پایایی آنها با گزارش ضریب آلفای کرونباخ کل(0/814) مورد تایید قرار گرفت. در تحلیل داده ها از روشهای آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد که در تحلیل توصیفی از نرم افزار spss نسخه 21 و در تحلیل استنباطی و آزمون فرضیه های پژوهش، از معادلات ساختاری و نرم افزار لیزرل 8/8 استفاد شده است. نتایج پژوهش با استفاده از تکنیک تحلیل مسیر نشان داده شده که طبق فرضیه های پژوهش، رابطه منفی و معنی داری بین درونی سازی اهداف، توانایی و کنترل ادراک شده با تصمیم به ترک کار کارکنان وجود داردو نیز تعدیل گری اعتماد به سازمان و سرپرست قوت (شدت) رابطه ای را که موجب کاهش ترک کار می شود، تقویت نموده و میانجی گری حمایت سازمانی ادارک شده و سبک رهبری مبادله ای(رهبر- عضو)، در ارتباط بین توانمندسازی روانشناختی موجب کاهش تصمیم به ترک خدمت کارکنان می شود و در پایان با توجه به نتایج پژوهش، پیشنهادهای کاربردی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی روانشناختی ، مبادله رهبر- عضو ، حمایت سازمانی ادراک شده ، اعتماد سازمانی ، ترک خدمت ، پردیس صنعت سیاره سبز(گرین)