رابطهی بین سرمایهی اجتماعی و سطح ریسک پذیری کارآفرینانه در مدیران صنایع کوچک و متوسط

سرمایهی اجتماعی مفهومی جامعه شناسی است که در تجارت، اقتصاد، علوم انسانی و غیره جهت اشاره به ارتباطات درون و مابین گروهی از آن استفاده می شود. سرمایهی اجتماعی می تواند منجر به کاهش هزینهی مبادله، بهبود کارایی، سرعت تبادل اطلاعات، تقویت ابتکارات و کاهش فساد گردد. از سوی دیگر، ریسک پذیری یکی از ویژگی های کارآفرینان است که بر رفتار مدیران و کارآفرینان تاثیر می گذارد. ریسک پذیری معقول و حساب شده منجر به افزایش فعالیت های کارآفرینان می گردد. در مطالعه ی حاضر رابطهی میان سرمایهی اجتماعی و ابعاد ساختاری، رابطه ای و شناختی آن با ریسک پذیری مدیران صنایع کوچک و متوسط بررسی می گردد. دادههای تحقیق از نمونه ای متشکل از 137 نفر از مدیران صنایع کوچک و متوس ط شهرستان شیراز و از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید. یافته های پژوهش نشان داد میان سرمایهی اجتماعی و ابعاد ساختاری، رابطه ای و شناختی آن با سطح ریسک پذیری مدیران رابطهی مثبت و معنی دار وجود دارد. همچنین یافته های پژوهش حاضر نشان داد میان متغیرهای دموگرافیک با سطح ریسک پذیری و همینطور سرمایه ی اجتماعی مدیران رابطهی معنی داری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

سرمایهی اجتماعی ، بعد ساختاری ، بعد شناختی ، بعد رابطه ای ، سطح ریسک پذیری