بررسی اثر بخشی آموزش مبتنی بر هیجان و رویکرد راه حل محور بر افزایش روابط صمیمانه وکاهش روابط فرا زناشویی

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مبتنی بر هیجان محور و رویکرد راه حل محور بر افزایش روابط صمیمانه وکاهش روابط فرازناشویی صورت پذیرفت.جامعه پژوهش شامل کلیه زوجین درگیر با مساله خیانت زناشویی همسر (مرد) مراجعه کننده به کلنیکهای تخصصی مشاوره و روانشناختی وابسته به کارگران در شهر مشهد به شیوه نمونه گیری هدفمند ودر دسترس بود و آزمودنیها ی مورد نیاز از بین افراد داوطلب شرکت در گروه که نمره بالایی از پرسشنامه سنجش خیانتهمسر کسب کرده بودند ، انتخاب شد و به طور تصادفی درسه گروه آموزش مبتنی بر هیجان محور (14زوج) ، رویکرد راه حلمحور (14 زوج)و گواه (14زوج) جایگزین شدند.طرح این پژوهش از نوع آزمایشی به شیوه پیش آزمون - پس آزمون وپیگیریبا گروه کنترل بوده است.جلسات آموزش طی 10جلسه از خردادماه تا پایان آبان ماه سال 1394 انجام شد .ابزار پژوهش:1-پرسشنامه سنجش خیانت همسر واگهان (2008 (با 35 سوال که اعتبار آن در این پژوهش با استفاده از آلفایکرونباخ 71/0 محاسبه گردیده است. 2 -پرسشنامه استاندارد رابطه صمیمانه زن و شوهر 32 سوالی با اعتبارنمره ی کل مقیاس با آلفای کرانباخ 96/0 از همسانی درونی برخوردار است. تحلیل دادهها از آمارهای توصیفی و استنباطی (آزمون تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس چند متغیره )استفاده شد.نتایجپژوهش حاکی از بهبود روابط زناشویی از خیانتها و بی وفایی موثر است. و ارتباط معناداری بین آموزش رویکرد راه حل محورو هیجان محور بر افزایش روابط صمیمانه که حاصل رضایت و همبستگی ، ابراز محبت و توافق دونفری از مهمترین نیازهای زناشویی است.

کلیدواژه ها:

هیجان محور ، رویکرد راه حل محور ، روابط صمیمانه ، روابط فرازناشویی