نقش تعدیلگرهای فاصله روانی میان بازار داخلی و خارجی و درگیری صادراتی شرکت در تاثیراستراتژی صادرات سازگار با محیط زیست بر مزیت رقابتی و عملکرد بازار صادراتی

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیلگری متغیرهای فاصله روانی میان بازار داخلی و خارجی و درگیری صادراتی شرکت در زمینه تاثیر استراتژی صادرات سازگار با محیطزیست بر مزیت رقابتی و عملکرد بازار صادراتی میباشد. جامعه آماری این تحقیق شامل مدیران و کارشناسان شرکتهای صادرکننده محصولات غذایی در شهر تهران میباشد. بر طبق فرمول تعیینحجم نمونه کوکران، تعداد 196 نفر از جامعه آماری بهعنوان نمونه و با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس گزینش شدند. بهمنظور گردآوری دادهها از پرسشنامه استاندارد استفاده شده و دادههای گردآوری شده نیز با استفاده از مدلیابی معادلاتساختاری و نرمافزار ایموس مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند. یافتههای حاصل از این تجزیهوتحلیل حاکی از آن است که نگرانیهای محیطی کشور خارجی، حساسیت سبز بودن مدیران ارشد و فرهنگ سازمانی بر استراتژی صادرات زیستمحیطیشرکت تاثیر مثبت و معناداری دارد ولی معناداری شدت رقابت بر استراتژی صادرات زیستمحیطی مورد تایید قرار نگرفت. همچنین مشخص شد استراتژی صادرات زیستمحیطی شرکت بر مزیت رقابتی تمایز محصول صادراتی، مزیت رقابتی رهبری هزینه و عملکرد بازار صادرات تاثیر مثبت و معناداری دارد. تاثیر مثبت و معنادار تمایز محصول و رهبری هزینه نیز بر عملکردبازار صادرات مورد تایید واقع شد. نقش تعدیلگر مثبت فاصله روانی میان بازار داخلی و خارجی در تاثیر استراتژی صادرات زیستمحیطی شرکت بر تمایز محصول و رهبری هزینه نیز پذیرفته شد ولی درگیری صادراتی فقط تاثیر استراتژی صادراتزیستمحیطی شرکت بر مزیت رقابتی تمایز محصول صادراتی را تعدیل میکند. نهایتا نیز تاثیر مثبت و معنادار عوامل تعیینکننده استراتژی صادرات زیستمحیطی شرکت بر گرایشات زیست محیطی شرکت و گرایشات زیستمحیطی شرکت براستراتژی صادرات سازگار با محیطزیست مورد تایید قرار گرفت. مبتنی بر یافتههای تحقیق میتوان اینگونه نتیجه گرفت که توسعه استراتژیهای صادراتی سازگار با محیط زیست علیرغم هزینههای بالای اولیه خود، میتواند در بلندمدت فراهم کننده مزیتهای رقابتی پایدار برای شرکتهای صادراتی باشد.

کلیدواژه ها:

نگرانی محیطی ، استراتژی صادرات زیستمحیطی ، گرایشات زیستمحیطی ، فاصله روانی