منظومه ای مناظره ای از نزاری قهستانی

روز و شب مثنوی ای است ه از نوع ادبی مناظره، که به زبان حال میان شب و روز سروده شده است. این مثنوی را نزاری در شب نوروز، مطابق جمادی الثانی 699 هجری، به عنوان تحفه ای به شاه علی شمس الدین (پادشاه بیرجند و اطراف آن) تقدیم کرده است. او خود در پایان این مثنوی گوید: نوبهاری به ماه نیسانی- نظم کردم جمادی الثانی- جشن نوروز بر مبارک فال- تسع و تسعین و ستمایه ز سال- ساختم از پی دل افروزی- تحفه ای حالیا به نوروزی- تحفه ای حالیا به نوروزی (ابیات 535-537).