تاثیر کاهش واردات قند و شکر بر ارزش افزوده اقتصاد ایران (رویکرد داده- ستانده)

مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباطات متقابل و پیوند بخش قند و شکر با دیگر بخش های اقتصادی و تاثیر کاهش واردات این بخش بر ارزش افزوده زیربخش های اقتصاد صورت گرفته است. برای این منظور از جدول داده- ستانده سال 1385 اقتصاد ایران، ماتریس معکوس لیونتیف و روش حذف فرضی استفاده شده است. براساس نتایج حاصل، صنعت قند و شکر، بیشترین ارتباطات پیشین را با بخش های سایر محصولات غذایی، انواع آشامیدنی ها و ... ، دامداری، مرغداری و... ، زراعت و باغداری ، انواع نان و خدمات محل های صرف غذا و نوشیدنی و بیشترین ارتباط پسین را با بخش های زراعت و باغداری ، مواد و محصولات شیمیایی ، سایر خدمات ، حمل ونقل، انبارداری و ارتباطات و خدمات مالی، بیمه و بانک برقرار کرده است. همچنین ضریب فزاینده یک واحد افزایش تقاضای نهایی برای بخش قند و شکر یا به عبارت دیگر یک واحد کاهش واردات این بخش و جبران آن از طریق تولید داخل، برای ستانده کل اقتصاد، بخش کشاورزی و ماهیگیری، بخش صنعت و معدن و بخش خدمات به ترتیب 2/3060، 0/6019، 1/4331 و 0/2710 واحد می باشد. ضرایب فزاینده ارزش افزوده بخش های مذکور نیز به ترتیب 0/4308، 0/3700 و 0/1992 واحد است.

کلیدواژه ها:

صنعت قند و شکر ، داده- ستانده ، ارزش افزوده