اثر تعامل کیفیت حسابرسی مستقل و ساختار مالکیت بر مدیریت سود

پژوهش حاضر به بررسی اثر تعامل کیفیت حسابرسی مستقل و ساختار مالکیت بر مدیریت سود می پردازد. بدین منظور، نمونه ایمتشکل از 182 شرکت عضو بورس اوراق بهادار تهران، در دوره زمانی پنج ساله (1392-1388) موردبررسی قرار گرفت تا اثر تعامل کیفیت حسابرسی مستقل و ساختار مالکیت بر مدیریت سود سنجیده شود. متغیر وابسته در این پژوهش مدیریت سود است که از اقلام تعهدیاختیاری به عنوان نماینده مدیریت سود و از مدل تعدیل شده جونز، برای برآورد آن استفاده گردید. متغیرهای مستقل نیز شامل کیفیتحسابرسی مستقل و ساختار مالکیت است که کیفیت حسابرسی مستقل خود شامل اندازه و اعتبار موسسه حسابرسی و دوره تصدی حسابرس می باشد و ساختار مالکیت نیز شامل تمرکز سرمایه (سهامدار عمده) و مالکیت نهادی است. فرضیه های پژوهش با به کارگیری روش داده های پانل مورد آزمون قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد تعامل میان معتبر بودن موسسه حسابرسی و وجود سهامدار عمده، رابطه منفی و معناداری با مدیریت سود دارد. به بیان دیگر، وجود هم زمان موسسه معتبر حسابرسی و سهامدار عمده، مدیریت سود را کاهش می دهد. این در حالی است که میان تعامل دوره تصدی حسابرس و سهامدار عمده، تعامل معتبر بودن موسسه حسابرسی و مالکیت نهادی و تعامل دوره تصدی و مالکیت نهادی، رابطه معناداری با مدیریت سود مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت حسابرسی مستقل ، ساختار مالکیت ، تمرکز سرمایه ، مالکیت نهادی ، مدیریت سود