تاثیر تمرینات مقاومتی و تعادلی بر قدرت عضلانی بیماران مرد مبتلا به پارکینسون

هدف این تحقیق بررسی تاثیر تمرینات مقاوتی و تعادلی بر عملکرد عضلانی-اسکلتی، بیماران مرد مبتلا به پارکینسون بود. تعداد 22 نفر از بیماران مبتلا به پارکینسون به صورت در دسترس انتخاب و به طور داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه 11 نفره تجربی (میانگین و انحراف معیار، سن 59. 1 4.1 سال، قد 175 . 2 6.9 سانتی متر، وزن 80.2 7.1 کیلوگرم) و کنترل (میانگین و انحراف معیار، سن 58.5 5.2 سال، قد 178.7 8.3 سانتی متر، وزن 79. 6 6 کیلوگرم) تقسیم شدند. بیماران گروه تجربی به مدت 10 هفته به انجام برنامه تمرینی منتخب پرداختند. قبل و بعد از دوره تمرینی قدرت عضلات چهارسر رانی، همسترینگ و دوقلو تمامی بیماران با استفاده از دینامومتر اندازه گیری شد . نتایج با استفاده از t وابسته و مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. افزایش معناداری در قدرت عضله چهار سر هر دو پای راست و چپ (P< 0 .05) و قدرت عضله همسترینگ پای راست (P< 0 .05) مشاهده شد در حالی که قدرت عضله همسترینگ پای چپ به طور معناداری کاهش (P< 0 .05) و تغییر معناداری در قدرت عضله دوقلوی پای راست و چپ مشاهده نشد .(P> 0.05) در بیماران گروه کنترل هیچ گونه تغییرات معناداری مشاهده نشد .(P> 0.05) از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که ده هفته تمرینات مقاومتی و تعادلی موجب بهبودی قابل ملاحظه ای در قدرت عضلانی بیماران پارکینسون می شود، بنابراین تمرینات قدرتی و تعادلی می تواند در برنامه درمانی این دسته از بیماران گنجانده شود.

کلیدواژه ها:

پارکینسون ، قدرت عضلانی ، تمرینات تعادلی