مقایسه اثر دو شیوه تمرینی تناوبی شدید و تمرین تداومی با شدت متوسط بر عوامل پیش بینی کننده منتخب نارسایی قلبی در زنان یایسه کم تحرک

فعالیت بدنی خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی را با تعدیل فرایند التهاب کاهش میدهد. دراینراستا، هدف از پژوهش حاضر مقایسه دو شیوه تمرینی تناوبی شدید و تمرین تداومی با شدت متوسط بر عوامل پیشبینیکننده نارسایی قلبی در زنان یایسه کم تحرک بود. در این پژوهش 30 زن یایسه کمتحرک )با میانگین انحراف معیار سنی 55/45 0/49 سال؛ وزن 71/26 1/59 کیلوگرم( سالم شهر اصفهان انتخاب شده و به سه گروه تمرین تناوبی شدید، تمرین تداومی با شدت متوسط و کنترل تقسیم گردیدند. گروه تمرین تناوبی شدید در برنامهای با شدت 60 تا 90 درصد ضربان قلب ذخیره و گروه تمرین تداومی با شدت متوسط در برنامهای با شدت 50 تا 65 درصد ضربان قلب ذخیره شرکت کردند؛ اما گروه کنترل درطول این دوره در هیچگونه برنامه ورزشی منظمی شرکت نکرد. در این پژوهش پروتیین واکنشگر سی و شاخص های نیمرخ لیپیدی، قبل و بعد از هشت هفته با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری در سه گروه مقایسه گردید. نتایج نشان دهنده کاهش معنادار نشانگر التهابی پروتیین واکنشگر سی و افزایش معنادار لیپوپروتیین پرچگال در گروه تمرین تناوبی شدید نسبت به دو گروه دیگر میباشد. همچنین، افزایش معنادار نسبت لیپوپروتیین پرچگال به لیپوپروتیین کمچگال در هر دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل مشاهده میشود. به طورکلی، یافته های این پژوهش نشاندهنده نقش موثرتر تمرینات تناوبی شدید نسبت به تمرینات تداومی با شدت متوسط در پیشگیری از بیماریهای قلبی عروقی در زنان یایسه میباشد.

کلیدواژه ها:

تمرین تناوبی شدید ، تمرین تداومی با شدت متوسط ، زنان یایسه کم تحرک ، عوامل پیش بینی کننده نارسایی قلبی