بررسی نقد کهنا لگویی من یا خویشتن در اشعار سپهری

کارل گوستاو یونگ، روانشناس معروف سوییسی طی مطالعه و کاوش در روان آدمی، متوجه شد ضمیر ناخودآگاهجمعی دارای مضامین و نمادهای همگانی است؛ برخی از تجربیات بشری در طول قرن های متمادی صورت های یکسان و مشابهی یافته اند، اینک به صورت سمبل و نماد خود را نشان میدهند. وی این اشکال نمادین را کهن الگو یا آراکی تایپ نامید. در واقع آرکی تایپ ها طرح کلی و مشترک از رفتارهای بشری است که از جمله ی آنها می توان به آنیموس، آنیما، پرسونا یا سایه، نقاب و مادر مثالی و من یا خود اشاره نمود. این پژوهش بر آنست تا کهن الگوی من یا خود را در اشعارشاعرمعاصر، سهراب سپهری مورد بررسی قرار دهد. تا از این طریق بتواند درک بهتری از جامعه ی روزگار شاعر و نیز عواطفایشان به دست آورد. نمودهای آن در شعر سهراب سپهری مشخص و نشان داده شود در این رابطه سعی شده است تا نقشاین کهن الگو و کارکرد آن به خوبی توضیح داده شود و گوشه های تاریک و ناشناختهی شخصیت شاعر را که با این کهنالگو در ارتباط است، روشن گردد

کلیدواژه ها:

کهن الگو ، سهراب سپهری ، من یا خویشتن