(طراحی شبکه مدیریتی جهت کاهش پسماندهای بیمارستانی )

مراکز بهداشتی و درمانی به عنوان یکی از منابع اصلی تولید پسماندها در شهرها، طیف گستردهای از انواع پسماندها را تولید می کنند. مدیریت نامناسب پسماندهای بیمارستانی ، به یکی از مسائل مهم و نگرانکننده در کشورهای در حال توسعه تبدیل شده است .این پژوهش با هدف رتبه بندی معیارهای بهداشتی ، محیط زیستی و مدیریتی پسماندهای بیمارستانی با استفاده از رویکرد تصمیم گیری چندمعیاره و روش بهترین -بدترین (BWM)انجام شده است . در این پژوهش ، ۱۰ معیار مورد بررسی قرار گرفته است . نتایج حاکی از آن است که معیار تفکیک در مبدا تولید پسماند و مشارکت کمک پرستاران در تفکیک پسماندهای عفونی و غیرعفونی با وزن(۲۹۸.۰)، آموزش پرسنل با وزن(۱۸۱.۰) و میزان بی خطرسازی پسماند با استفاده از روش هیدروکلاو با وزن(۱۲۱.۰)، به ترتیب اولویت اول تا سوم در معیارهای بهداشتی و محیط زیستی وجود دارند و بخش مدیریتی را تشکیل می دهند.براساس نتایج به دست آمده، مشارکت کارکنان در آموزش و تفکیک در مبدا پسماندها نقش بسیار مهمی در بهبود مدیریت پسماند در بیمارستانها دارد. از این رو، تشویق کارکنان به فعالیت های آموزشی و تفکیک در مبدا پسماندها با تمرکز بر کاهش تولید پسماند بیمارستان، و همچنین ایجاد نظارت منظم و مستمر، می تواند بهبود موثری در اجرای روشهای مدیریت پسماند در بیمارستانها به همراه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

پسماند بیمارستانی ، مدیریت پسماند ، کاهش پسماند ، روش بهترین -بدترین